PRZESTRZEŃ ŻYCIOWA
Odrzuca propozycję ścieśnienia swojej przestrzeni życiowej. Unika ograniczenia swobody. Elektronowi zmuszonemu do przebywania w obszarze przestrzeni o rozmiarach jądra atomowego musiałaby też towarzyszyć fala o długości równej co najwyżej średnicy jądra. Gdyby fala była dłuższa, elektron spędzałby większość czasu poza jądrem. Ograniczona długość fali wiąże się ze zmniejszeniem przestrzeni, co musi być zrównoważone wzrostem pędu elektronu, aby został zachowany bez zmiany jego kwant działania, h. Elektron miałby więc tak wysoką energię kinetyczną, że wyrwałby się z więzienia, którym jest dla niego jądro. Do uwięzienia zatem dojść nie może. Elektron nie może na stałe przebywać wewmątrz jądra dopóty, dopóki jakaś przeogromna siła nie przezwycięży jego dażenia do swobody.